0102030405
Huishoudelijk afvalwaterzuiveringssysteem Procesapparatuur Rioleringsbeheerinstallatie
Huishoudelijke rioolwaterzuivering verwijst naar de behandeling van rioolwater dat ontstaat tijdens het leven van stadsbewoners, zodat het voldoet aan de lozingsnormen en geen vervuiling van het milieu veroorzaakt. Het belang van de behandeling van huishoudelijk afvalwater is vanzelfsprekend en houdt verband met de menselijke gezondheid en de duurzame ontwikkeling van het milieu.
Allereerst bevat huishoudelijk rioolwater een groot aantal organische stoffen en micro-organismen. Als het rechtstreeks in het milieu wordt geloosd, zal het ernstige vervuiling van het waterlichaam veroorzaken. Deze organische stoffen en micro-organismen verbruiken zuurstof in het waterlichaam, wat resulteert in een verslechtering van de waterkwaliteit en het voortbestaan van het waterleven. Bovendien bevat huishoudelijk rioolwater ook een grote hoeveelheid stikstof, fosfor en andere voedingsstoffen. Als deze in het waterlichaam worden geloosd, zal dit leiden tot algenbloei die eutrofie van het water veroorzaakt, waardoor de waterkwaliteit en het ecologisch evenwicht worden aangetast.
Ten tweede bevat het huishoudelijk rioolwater ook een verscheidenheid aan schadelijke stoffen, zoals zware metalen, organisch materiaal, medicijnresten enzovoort. Als deze stoffen rechtstreeks in het milieu worden geloosd, zullen ze waterlichamen en de bodem vervuilen en schade toebrengen aan ecosystemen en de menselijke gezondheid. Daarom is een effectieve behandeling van huishoudelijk afvalwater een belangrijke maatregel om het milieu en de menselijke gezondheid te beschermen
Bovendien kan de huishoudelijke rioolwaterzuivering ook het gebruik van hulpbronnen realiseren. Huishoudelijk rioolwater bevat een grote hoeveelheid organisch materiaal en voedingsstoffen, die na de juiste behandeling kunnen worden omgezet in organische meststoffen, biogas en andere hulpbronnen, om recycling van hulpbronnen te realiseren en het verbruik van natuurlijke hulpbronnen te verminderen.
Afvalwater uit het dagelijks leven. In feite is slechts een klein deel van het afvalwater gezuiverd en het grootste deel wordt zonder behandeling rechtstreeks in rivieren geloosd. In kleinere steden is het nog erger.
Feces en dergelijke worden over het algemeen niet direct geloosd, maar er zijn wel opvangmaatregelen.
De samenstelling van verontreinigende stoffen in afvalwater is uiterst complex en divers, en het is voor geen enkele behandelingsmethode moeilijk om het doel van volledige zuivering te bereiken, en er zijn vaak verschillende methoden nodig om het behandelingssysteem te vormen dat aan de vereisten van de behandeling voldoet.
Afhankelijk van de verschillende behandelingsgraad kan het afvalwaterzuiveringssysteem worden onderverdeeld in primaire behandeling, secundaire behandeling en geavanceerde behandeling.
Bij de primaire behandeling worden alleen de zwevende deeltjes uit het afvalwater verwijderd, voornamelijk via fysische methoden, en het behandelde afvalwater kan doorgaans niet aan de lozingsnormen voldoen.
Voor het secundaire verwerkingssysteem is de primaire verwerking een voorverwerking. De meest gebruikte secundaire zuivering is een biologische zuivering, waarmee colloïdaal en opgelost organisch materiaal in het afvalwater grotendeels kan worden verwijderd, zodat het afvalwater voldoet aan de lozingsnormen. Na de secundaire behandeling is er echter nog steeds een bepaalde hoeveelheid zwevende stoffen, opgeloste organische stoffen, opgeloste anorganische stoffen, stikstof en fosfor en andere voedingsstoffen voor de proliferatie van algen, en deze bevatten virussen en bacteriën.
Daarom kan het niet voldoen aan de eisen van hogere lozingsnormen, zoals behandeling in de kleine stroom, een slechte verdunningscapaciteit van de rivier kan vervuiling veroorzaken en kan niet direct worden gebruikt als leidingwater, industrieel water en grondwateraanvullingsbron. Tertiaire behandeling is het verder verwijderen van verontreinigende stoffen die niet door secundaire behandeling kunnen worden verwijderd, zoals fosfor, stikstof en organische verontreinigende stoffen, anorganische verontreinigende stoffen en ziekteverwekkers die moeilijk biologisch afbreekbaar zijn. De tertiaire behandeling van afvalwater is een "geavanceerde behandelingsmethode", waarbij verder gebruik wordt gemaakt van een chemische methode (chemische oxidatie, chemische precipitatie, enz.) en een fysische en chemische methode (adsorptie, ionenuitwisseling, membraanscheidingstechnologie, enz.) om enkele specifieke verontreinigende stoffen te verwijderen. op basis van secundaire behandeling. Het is duidelijk dat tertiaire zuivering van afvalwater kostbaar is, maar er kan wel volledig gebruik van worden gemaakt.
Riolering en industrieel afvalwater dat wordt geloosd op rioolwaterzuiveringsinstallaties kan onschadelijk worden behandeld met behulp van verschillende scheidings- en conversietechnologieën.
Basisprincipes
De meest gebruikte verbruiksartikelen in rioolwaterzuiveringsinstallaties
Tijdens het rioolwaterzuiveringsproces moeten we de volgende middelen gebruiken:
(1) Oxidatiemiddel: vloeibaar chloor of chloordioxide of waterstofperoxide,
(2) Ontschuimingsmiddel: de hoeveelheid is zeer klein;
(3) Vlokmiddel: polyaluminiumchloride of anionisch en kationisch polyacrylamide, ook bekend als anionische pam of kationische pam,
(4) Reductiemiddel: ijzersulfaathydraat enzovoort;
(5) Zuur-base-neutralisatie: zwavelzuur, ongebluste kalk, bijtende soda, enz
(6) Chemische fosforverwijderingsmiddelen en andere middelen.
Reinigingsmethoden en gebruikelijke technieken
Fysische methode: verwijder onoplosbare zwevende stoffen en olie uit afvalwater door fysieke of mechanische actie; Filtratie, neerslag, centrifugaalscheiding, drijvend, etc.
Chemische methode: het toevoegen van chemische stoffen, door middel van chemische reacties, verandert de chemische of fysische eigenschappen van verontreinigende stoffen in afvalwater, zodat deze in chemische of fysische toestand veranderen, en vervolgens uit het water verwijderd; Neutralisatie, oxidatie, reductie, ontleding, uitvlokking, chemische neerslag, enz.
Fysisch-chemische methode: het gebruik van fysische en chemische alomvattende maatregelen om afvalwater te zuiveren; Strippen, strippen, adsorptie, extractie, ionenuitwisseling, elektrolyse, elektrodialyse, omgekeerde dialyse, enz
Biologische methode: het gebruik van microbieel metabolisme, de oxidatie en afbraak van organische verontreinigende stoffen in afvalwater tot onschadelijke stoffen, ook wel biochemische behandelingsmethode genoemd, is de belangrijkste methode om organisch afvalwater te behandelen; Actief slib, biologisch filter, levende draaitafel, oxidatievijver, anaerobe vergisting, etc.
Onder hen is de biologische behandelingsmethode van afvalwater gebaseerd op de methode waarbij micro-organismen complexe organische stoffen transformeren in eenvoudige stoffen en giftige stoffen in niet-giftige stoffen door de werking van enzymen. Afhankelijk van de verschillende zuurstofbehoeften van de micro-organismen die een rol spelen in het zuiveringsproces, kan biologische behandeling worden onderverdeeld in twee soorten: goede gas (zuurstof) biologische behandeling en anaerobe (zuurstof) biologische behandeling. Een goede gasbiologische behandeling vindt plaats in aanwezigheid van zuurstof, door de rol van goede gascapillaria uit te voeren. Door hun eigen levensactiviteiten – oxidatie, reductie, synthese en andere processen, oxideren bacteriën een deel van het geabsorbeerde organische materiaal tot eenvoudig anorganisch materiaal (CO2, H2O, NO3-, PO43-, enz.) om de energie te verkrijgen die nodig is voor groei en groei. activiteit, en zet het andere deel van de organische stof om in de voedingsstoffen die organismen nodig hebben om hun eigen groei en voortplanting te bewerkstelligen. Anaerobe biologische behandeling wordt uitgevoerd in afwezigheid van zuurstof door de werking van anaerobe micro-organismen. Wanneer anaerobe bacteriën organisch materiaal afbreken, moeten ze zuurstof verkrijgen uit CO2, NO3-, PO43- enzovoort om hun eigen materiële vraag naar zuurstof te behouden, dus hun afbraakproducten zijn CH4, H2S, NH3 enzovoort. Om afvalwater via een biologisch proces te behandelen, moet eerst de biologische afbreekbaarheid van verontreinigende stoffen in afvalwater worden geanalyseerd. Er zijn hoofdzakelijk drie aspecten: biologische afbreekbaarheid, omstandigheden voor biologische behandeling en de maximaal toegestane concentratie van verontreinigende stoffen die een remmend effect hebben op de microbiële activiteit in afvalwater. Biologische afbreekbaarheid verwijst naar de mate waarin, door de levensactiviteiten van organismen, de chemische structuur van verontreinigende stoffen kan worden veranderd, waardoor de chemische en fysische eigenschappen van verontreinigende stoffen veranderen. Voor een goede gaszuivering heeft biologische behandeling betrekking op de mogelijkheid dat verontreinigende stoffen door micro-organismen via tussenliggende metabolieten worden omgezet in CO2, H2O en biologische stoffen, en op de omzettingssnelheid van dergelijke verontreinigende stoffen onder goede gasomstandigheden. Micro-organismen kunnen organische verontreinigende stoffen alleen onder bepaalde omstandigheden (voedingsomstandigheden, omgevingsomstandigheden, enz.) effectief afbreken. De juiste keuze van voedings- en omgevingsomstandigheden kan ervoor zorgen dat de biologische afbraak soepel verloopt. Door de studie van biologische verwerking is het mogelijk om het bereik van deze omstandigheden te bepalen, zoals pH, temperatuur en de verhouding koolstof, stikstof en fosfor.
Bij het onderzoek naar de recycling van waterbronnen besteden mensen veel aandacht aan de verwijdering van verschillende verontreinigende nanomicrondeeltjes. Nano-microndeeltjesverontreinigende stoffen in water verwijzen naar fijne deeltjes met een grootte kleiner dan 1 µm. Hun samenstelling is uiterst complex, zoals diverse fijne kleimineralen, synthetische organische stoffen, humus, olie- en algenstoffen etc. Als drager met sterke adsorptiekracht adsorberen fijne kleimineralen vaak giftige zware metaalionen, organische verontreinigingen, ziekteverwekkende bacteriën en andere verontreinigende stoffen op het oppervlak. Humus- en algensubstanties in natuurlijk water kunnen met chloor gechloreerde koolwaterstoffen kankerverwekkende stoffen vormen tijdens het chloordesinfectieproces bij waterzuiveringsbehandeling. Het bestaan van deze verontreinigende stoffen met nanomicrondeeltjes heeft niet alleen een direct of potentieel schadelijk effect op de menselijke gezondheid, maar verslechtert ook de waterkwaliteit ernstig en vergroot de moeilijkheid van waterbehandeling, zoals bij het conventionele behandelingsproces van stedelijk afvalwater. Als gevolg hiervan drijft de vlok van de bezinktank naar boven en is de filtertank gemakkelijk te penetreren, wat resulteert in een afname van de effluentkwaliteit en een stijging van de bedrijfskosten. De traditionele conventionele behandelingstechnologie kan deze nanomicronverontreinigende stoffen in water niet effectief verwijderen, en sommige geavanceerde behandelingstechnologieën zoals ultrafiltratiemembraan en omgekeerde osmose zijn moeilijk op grote schaal te gebruiken vanwege de hoge investeringen en kosten. Daarom is er dringend behoefte aan onderzoek en ontwikkeling van nieuwe, efficiënte en economische waterbehandelingstechnologie.
Verwerkingsapparatuur
Voor een huishoudelijk rioolwaterzuiveringssysteem is een verscheidenheid aan apparatuur vereist. De volgende zijn veelgebruikte behandelingsapparatuur:
1. Rooster: wordt gebruikt om grote deeltjes uit het afvalwater te verwijderen, zoals papier, stoffen, enz.
2. Zandbezinkingstank: gebruikt om zand en zand en andere vaste deeltjes uit afvalwater te verwijderen.
3. Sedimentatietank: gebruikt voor primaire behandeling, de zwevende vaste stoffen en zwevende sedimenten in afvalwater worden door de zwaartekracht neergeslagen.
4. Luchtflotatietank: gebruikt voor de primaire behandeling, de zwevende deeltjes in het afvalwater drijven omhoog door de werking van bellen en worden vervolgens verwijderd door een schraper.
5. Filter: voor primaire behandeling, door het filtermedium om zwevende vaste stoffen en organisch materiaal uit het afvalwater te verwijderen
6. Actiefslibreactietank: gebruikt voor tussenbehandeling, door toevoeging van actiefslib en zuurstof, zodat micro-organismen organisch materiaal in afvalwater kunnen decomprimeren.
7. Anaërobe vergister: gebruikt voor tussentijdse behandeling, door de werking van micro-organismen onder anaërobe omstandigheden wordt het organische materiaal in afvalwater omgezet in biogas.
8. Biofilmreactor: gebruikt voor tussenbehandeling, waarbij de organische stof in afvalwater wordt afgebroken door de werking van biofilm.
9. Diepfilter: gebruikt voor geavanceerde behandeling om sporen van organische stoffen uit afvalwater te verwijderen via filtermedia. 10. Actieve kooladsorber: gebruikt voor geavanceerde behandeling om organisch materiaal uit afvalwater te verwijderen door de adsorptie van actieve kool.
11. Ozonoxidatiereactor: voor geavanceerde behandeling, door de oxidatie van ozon om organische stoffen uit afvalwater te verwijderen.
beschrijving2